၁၉၉၂ ခုနှစ် ဝန်းကျင်လောက်ကပေါ့။ အဲဒီအချိန်တုန်းကဆိုရင် ထားဝယ်စပါး အရောင်းအဝယ်ဈေးကွက်မှာဆိုရင် ဘယ်သူမှ ၁၄ ပြည်တင်းထက် ပိုမရောင်းကြပါဘူး။ ဝယ်တဲ့သူတွေကလည်း ၁၄ ပြည်ထက် မပိုရဲကြဘူးပေါ့လေ။ တကယ်လို့ စပါးဝယ်တောင်းကို စစ်ကြည့်လို့ ပိုနေတယ်ဆိုရင် ဈေးပိုပေးရင်ပေး ပိုမပေးရင် အရောင်းအဝယ် ပျက်တာပဲ။ လယ်သမားတွေရဲ့ခေတ်ပေါ့။ စပါးတောင်းလည်းမှန် ဈေးလည်းမှန် ကြိုက်တဲ့သူကို ရွေးရောင်းလို့ ရပါတယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းက လယ်သမားတွေဟာ လယ်တစ်ခုတည်းလုပ်ပြီး မိသားစုအတွက် စားဝတ်နေရေး ပြေလည်စေခဲ့တယ်။ ပညာရေး၊ ကျန်းမာရေး၊ လူမှုရေး အစစအရာရာပေါ့။ အဲဒါကြောင့်လည်း လယ်ကို အားကြိုးမာန်တက် လုပ်ကိုင်ခဲ့ကြတယ်။ စပါးအထွက်နှုန်း အားကောင်းစေရန် နွေရာသီဆို နုန်းမြေတွေတင်ကြတယ်။ မျိုးစပါးဆိုးလည်း မျိုးကွဲမပါစေရန် သေသေချာချာ ရွေးကြတယ်။ စပါးများများရဖို့အတွက် ကုန်ကျစရိတ်များများ ထည့်ကြထားပေါ့။ အခုတော့ပြောင်းပြန်တွေ ဖြစ်ကုန်ပြီ။ […]

ခုတစ်လော နိုင်ငံရေးအသံ အတော်ညံတယ်။ ပြည်ထောင်စု ရွေးကောက်ပွဲကော်မရှင်က လာမယ့်နိုဝင်ဘာလထဲ ရွေးကောက်ပွဲ ကျင်းပမယ်ကြေညာပြီးချိန်မှာ ပိုညံလာတယ်။ အဲဒီလို မကြေညာခင်က ကိုဗစ်ရဲ့ ရှုပ်ယှက်ခတ်နေတဲ့ နိုင်ငံရေးစိတ်ဝင်စားသူ လူထုအများဟာ ရွေးကောက်ပွဲကိစ္စဘက်ကို အာရုံနည်းနည်း ပိုပြောင်းလာတာကို သတိထားမိတယ်။ အလားတူပဲ လက်ရှိအစိုးရအဖွဲ့ဝင်ဝန်ကြီးတွေနဲ့ လွှတ်တော် အသီးသီးမှာရောက်နေကြတဲ့ အမတ်မင်းတွေလည်း နိုဝင်ဘာရွေးကောက် ပွဲကိစ္စ ရင်တထိတ်ထိတ်နဲ့ ဗျာများလာ ကြတယ်လို့ ကောက်ချက်ဆွဲမိတယ်။ ပြီးခဲ့တဲ့ အပတ်တွေအတွင်း ဆူဆူ ညံညံအဖြစ်ဆုံးနိုင်ငံရေးကိစ္စတွေထဲ လက်ရှိ အာဏာရ အမျိုးသားဒီမိုကရေစီအဖွဲ့ချုပ် ပါတီ NLD ရဲ့ အမတ်လောင်း ရွေးချယ်ပွဲတွေက တစ်ပြေးခဲ့တယ်။ “မြို့မိမြို့ဖနဲ့ အမတ်လောင်း” ဆောင်းပါးမှာ ရေးခဲ့ပြီးသလို အများပြည်သူဆိုင်ရာ စကားလုံးဖြစ်တဲ့ “မြို့မိမြို့ဖ” ဆိုတဲ့ စကားအသုံးကို နိုင်ငံရေးပါတီတစ်ခုက အလွယ်တကူ ဆွဲယူအသုံးပြုလိုက်တာဟာ […]

အခန်း(၃)ပြည်သူများ ကပ်ဘေးကို အထိတ်တလန့်ဖြစ်နေကြတဲ့ လူထုဟာ ပြည်သူ့အခွင့်အရေးတွေ ဆုံးရှုံးလာ နေတာ၊ ပြည်သူ့ဘဝပြိုပျက်နေတာ၊ ဂေဟစနစ် ပြိုဆင်းနေတာတွေကိုကျတော့ ဘာကြောင့်များ အလန့်တကြားမဖြစ်ကြတာပါလိမ့်။ ဒီကိုဗစ်ရန်သူကို အနိုင်ယူဖို့ အရေးကြီးနေတယ်။ ဒီမိုကရေစီတွေ၊ လူ့အခွင့်အရေးတွေ ခဏထားလိုက်ကြစို့ရဲ့လို့ ပြောကြသူတွေ ရှိပါတယ်။ ပြည်သူနဲ့ အစိုးရရဲ့တွေး ပုံက ဒီနေရာမှာ ဘာကြောင့် လာတူနေရတာပါလိမ့်။ လူတွေရဲ့ နေ့စဉ်ဘဝဗဟိုချက်မှာလည်း မိမိကိုယ်ကိုယ်သီး ခြားဖြစ်တည်တယ် (Separate) လို့ ယူဆမှုနဲ့စိုးမိုးထိန်းချုပ်လိုမှု (Control) ကကြီးစိုးနေတာကိုးလို့ ချားလ်စ်က သူ့ရဲ့ကော်ရိုနေရှင်း (Coronatio) ဆောင်းပါးမှာ သုံးသပ်ထားပါတယ်။ လူ့ယဉ်ကျေးမှုက ထိန်းချုပ်နိုင်မှု၊ စိုးမိုးနိုင်မှု၊ တိုးချဲ့နိုင်မှုကိုပဲ ပိုအလေးပေးတယ်။ နည်းပညာ အစွမ်းနဲ့ သဘာဝကို ထိန်းချုပ်မယ်၊ အပေါ်စီးက နေနိုင်အောင် ကြိုးစားမယ်။ အသက်ရှည်အောင်၊ ဓနဥစ္စာများအောင်၊ အာဏာကြီးအောင် […]

ကြာတော့ကြာပြီ။ ၁၉၅၀ လောက်က ထုတ်တဲ့စာအုပ်တစ်အုပ်ရှိတယ်။ အဒိုနို တို့ရေးကြတာ။ “အာဏာရှင်စရိုက် လက္ခဏာ” ဆိုတဲ့ စာအုပ်ပါ။ အတော် နာမည်ကြီးပါတယ်။ အခု ဒီစာတိုလေးမှာ အဲဒီစာအုပ်ထဲမှာ ရေးထားတဲ့ အာဏာရှင် စရိုက်လက္ခဏာတွေကိုပြန်လည်မျှဝေချင်ပါတယ်။ ၁) အစဉ်အလာ ပြဋ္ဌာန်းချက်တွေထဲက အမှန်နဲ့အမှားအယူအဆကို ပြန်လည်မစဉ်းစားမဆင်ခြင်ဘဲ တရားသေလက်ခံ တတ်ကြတယ်။ ပြောရရင် အစဉ်အလာနှုန်းစံ ကြီးစိုးမှုအားကောင်းတယ်။ ၂) အာဏာရှိသူကို လေးစားနာခံတယ်။ နောက်ဆက်တွဲ အနေနဲ့ကတော့ အားကောင်းမောင်းသန် ခေါင်းဆောင်မျိုးကို မျှော်လေ့ရှိကြတယ်။ နောက်လိုက်တွေ အနေနဲ့က ဒီခေါင်းဆောင်ဘာပဲဖြစ်ဖြစ် မျက်လုံးစုံမှိတ်လိုက်ကြတယ်။ ၃) သူတို့ရဲ့ဒေါသတွေကို သူတို့ကို ပြန်ပြီး အန္တရာယ်မပြုနိုင်သူမျိုးတွေဆီမှာ ပုံချလေ့ရှိတတ်ကြတယ်။ တကယ်က အာဏာရှင်ကြီးစိုးတဲ့ပတ်ဝန်းကျင်မျိုးမှာ လူတွေဟာ မျိုသိပ်ထားရတဲ့ဒေါသတွေ အမြဲလိုပြည့်လျှံ နေတတ်တယ်။ ဒီအခါ သူတို့အနေနဲ့ သူတို့ဒေါသတွေကို […]