ကိုဗစ်-၁၉ ယာဉ်ဟာ မြန်မာနိုင်ငံမှာ အခုချိန်မှာ အရှိန်ကောင်းကောင်းနဲ့ မောင်းနှင်နေတယ်။ ရခိုင်ပြည်နယ်မှာတော့ အရှိန်နည်းနည်းတန့်နေတယ်။ ဒါပေမဲ့ လူဦးရေ ခုနစ်သန်းလောက်နေထိုင်တဲ့ ရန်ကုန်လိုမြို့ကြီးမှာ အရှိန်ကထိန်း မရဖြစ်နေသေးချိန်မို့ စိုးရိမ်စရာတော့ အတော်ကောင်းသား။ နောက်ပြီးတော့ ရန်ကုန်ဆိုတာ စီးပွားရေးမြို့တော်။ ကျန်းမာရေးအတွက်ဆိုလည်း ရန်ကုန်ကိုပဲ အားကိုးနေရဆဲ။ ဆိုတော့ သူဟာ မြန်မာနိုင်ငံရဲ့ အချက်အချာ အသည်းနှလုံး နေရာတစ်ခု။ ရန်ကုန်မှာ မထိန်းနိုင်သေးသမျှ တစ်နိုင်ငံလုံး စိတ်အေးလို့မရ။ ဆိုတော့ နေ့စဉ်နဲ့အမျှ ရန်ကုန်အခြေ အနေကိုပဲ မျက်ခြည်မပြတ် စောင့်ကြည့် နေရတယ်။ အခုချိန်ထိတော့ ရန်ကုန်ဟာ အားကောင်းမောင်းသန်နဲ့ ကူးလို့စက် လို့ကောင်းနေတုန်း။ ကိုယ့်ဒေသမှာ Stay at Home (အိမ်မှာပဲနေခြင်း) နေစရာမလိုသေးပေမဲ့ တတ်နိုင်သလောက် အိမ်ထဲမှာနေဖြစ် တယ်။ အပြင်ကို ထွက်ဖြစ်ရင်လည်း […]

တစ်နေ့က ရုံးတွင် လုပ်ဖော်ကိုင်ဘက် တစ်ယောက်သည် ဘုရားပုံတော် တစ်ခုအားထားစရာ နေရာရှာမတွေ့သဖြင့် အခက်ပွေနေသည်။ နံရံများပေါ်တွင် ယခင်ရှိပြီးသား ပုံများ၊ ပြက္ခဒိန်များ ရှိနေခဲ့ပြီးပြီ။ ကွန်ကရစ်နံရံများဖြစ်သောကြောင့်လည်း ပုံတစ်ခုခုကို ချိတ်ကပ်ရန်မှာ ချက်ခြင်း လွယ်ကူလှသည်လည်း မဟုတ်။ ထို့ကြောင့် တစ်နေရာရာတွင် သိမ်းထားဖို့ စီမံရသည်။ “ဘုရားပုံတော်တွေ လက်ဆောင်ရရင် ဒီလိုပဲ စိတ်ညစ်ရတယ်” စာအုပ်စင်ပေါ်တွင် ထားရမည်လော၊ စားပွဲအံဆွဲထဲသို့ ထိုးထည့်ထားရ မည်လော စသဖြင့် ဝေခွဲမရနိုင်ဖြစ်နေသည်။ သူ့အဖြစ်ကို ထိုင်ကြည့်နေရင်း မိမိ၏ အပြုအမူများအပေါ်တွင် အလေးအနက်ထားတတ်သောသူတို့၏ ဒုက္ခ တစ်မျိုးပေပဲဟု ကျွန်တော်က တွေးကြည့်နေမိသည်။ အဲသည်လိုမျိုးကို ကျွန်တော် ကိုယ်တိုင်လည်း မကြာခဏကြုံခဲ့ရဖူးသောကြောင့် ဒုက္ခ၏ သဘောကို နားလည် မိနေခဲ့သည်။ အချို့သောသူတို့လည်း ထိုသို့ပင် ဖြစ်ကြလိမ့်မည်ဟုလည်း ထင်မိပါသည်။ […]

အမွေဆိုးများရဲ့ဒဏ် ကမ္ဘာကြီးအတွက် ကြမ္မာဆိုးတစ်ခုကို စစ် အာဏာရှင်စနစ် က ယူဆောင်လာပေးခဲ့တယ်။ သူ့ ရဲ့ဆိုးမွေကလည်း ယခုထိ ဆက်ရှိပြီး ဆိုးကျိုးတွေ ဆက်ဖြစ်နေစေတုန်းပဲ။စစ်အာဏာရှင်စနစ်က လူ့အခွင့်အရေး ချိုးဖောက်မှုတွေကို ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့်လုပ်တယ်။ ဥပဒေရဲ့ အထက်မှာနေတယ်။ သူတို့ကို အရေးယူလို့ မရဘူး။ သူတို့တင်မကဘူး။ သူတို့ရဲ့အပေါင်းပါစီးပွားရေးသမားတွေကိုလည်း အရေးယူလို့ မရဘူး။ နိုင်ငံရေးအရ လူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုတွေကနေ စီးပွားရေးအတွက် ကိုယ်ကျိုးစီးပွား အတွက် လူ့အခွင့်အရေးချိုးဖောက်မှုတွေဆီကို အလွယ်တကူ ရောက်လာတယ်။ အကျိုးစီးပွား အတွက် ဌာနေပြည်သူတွေကို မောင်းထုတ်မယ်။ တောတောင်မြေယာတွေကိုသိမ်းပိုက်မယ်။ စစ်အာဏာ ရှင်တွေနဲ့ သူ့အပေါင်းအပါတွေဟာ သဘာဝတောတွေကို မီးရှို့ပြီး စိုက်ခင်းတွေအဖြစ် အသွင်ပြောင်းတယ်။ နိုင်ငံရေးစနစ်တွေပြောင်းပြီး အစိုးရအသစ်တွေရောက်လာပေမဲ့ စစ်ဗိုလ်တွေနဲ့ သူတို့ရဲ့ အဆက်အနွှယ်တွေဟာ လွတ်ငြိမ်းခွင့်ရနေတုန်း၊ အာဏာပါဝါ ရှိနေတုန်း၊ အနိုင်ကျင့်လို့၊ ဗိုလ်ကျလို့ […]

ကုလသမဂ္ဂအဖွဲ့ချုပ်ကတော့ အသက် ၁၅-၂၄နှစ် အရွယ်ကို လူငယ်လို့ သတ်မှတ်ပါတယ်။ ၁၉၉၅ ခုနှစ်မှာ အသက် ၁၅-၂၄ နှစ်အရွယ် လူငယ်ပေါင်း ၁ ဒသမ ဝ၃ ဘီလီယံ ရှိတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ အဲဒီအချိန်တုန်းက ကမ္ဘာ့လူဦးရေရဲ့ ၁၈ ရာခိုင်နှုန်းလောက် ရှိတယ်လို့ သိရပါတယ်။ ယခုအချိန်မှာတော့ လူငယ်အရေအတွက်ဟာ ၁ ဒသမ ၂ ဘီလီယံရှိလာပြီး ကမ္ဘာ့လူဦးရေရဲ့ ၁၆ ရာခိုင်နှုန်းလောက် ရှိတယ်လို့ ဆိုပါတယ်။ ၂၀၃၀ ပြည့်နှစ် လောက်ဆိုရင်တော့ ကမ္ဘာ့လူငယ် ဦးရေဟာ ၁ ဒသမ ၃ ဘီလီယံနီးပါး ရှိလာမယ်လို့ ဖော်ပြထားပါတယ်။ မြန်မာနိုင်ငံမှာတော့ အသက် ၁၀-၂၄နှစ်အထိ လူငယ်လူရွယ်ပေါင်းဟာ နိုင်ငံ့လူဦးရေရဲ့ ၂၈ ရာခိုင်နှုန်းလောက် ရှိတယ်လို့ စစ်တမ်းတစ်ခုမှာ […]

အဓိက ပြောလိုတဲ့အကြောင်းအရာ တွေဆီကို မသွားခင် ကြားဖူးတဲ့ ငြိမ်းချမ်းရေးဆိုင်ရာ ပုံပြင်လေးတစ်ပုဒ် နဲ့ စတင်ချင်ပါတယ်။ ငြိမ်းချမ်းရေးအတွက် သက်ဆိုင်ရာ ခေါင်းဆောင်တွေ ဆွေးနွေးကြတယ် ဆိုပဲ။ ငြိမ်းချမ်းရေးဟာ တိုင်းပြည်မှာ အရေးအကြီးဆုံး၊ ငြိမ်းချမ်းမှ သာယာ ဝပြော၊ ဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်မယ်။ ဆိုတော့ ငြိမ်းချမ်းရေး စာချုပ်မှာ လက်မှတ်ထိုး ကြဖို့ လိုတယ်။ ဒီလိုနဲ့ ဆွေးနွေးလိုက်ကြတာ လက်မှတ်ထိုးဖို့ဆိုရင် ဘယ်အချက်တွေ တော့ ဖြုတ်ပေး၊ ထည့်ပေး၊ အစိုးရဘက် က ဘာတွေတော့ ဖြည့်ဆည်းပေး၊ စသဖြင့် နဲ့ ငြင်းကြခုံကြရောတဲ့။ ငြင်းရင်းခုံရင်းနဲ့ တောင်းဆိုမှုတွေ ပါလာပြီ။ အဲဒါတွေ အပေါ်မှာ ထပ်ပြီး ငြင်းကြခုံကြ။ နောက် ဆုံးကျတော့ သူတို့ရဲ့နှုတ်ထွက်စကား တွေဟာ တိုင်းပြည်ဆိုတာမေ့ပြီး အဖွဲ့ အစည်းအကျိုး၊ […]