မျှော်လင့်ချက်များဖြင့် ရှင်သန်ရသော လူ့ဘဝကြီးတွင် မျှော်လင့်ချက်များက ဈေးကြီးနေတတ်ကြသည်။ ကူးလူး ပြေးလွှားနေရသည့် နာရီလက်တံအပေါ် လောဘတွေ များခဲ့ကြမည်။ ဒေါသနဲ့ သောကတွေ ဒွန်တွဲပါနေလိမ့်မည်။ တစ်ထွာသာသာ ဝမ်းရေးက မျက်နှာပေါ် က အပြုံးရိပ်ကို ပေါ်အောင်ပျောက်အောင် လုပ်နိုင်စွမ်းရှိသည်။ “အစ်မရယ်… နှစ်ထောင်လောက်တော့ ပိုပေးပါလားဟင်” Covid 19 ၏ သတ်မှတ်ချက်ကြောင့် ဟိုတစ်စ သည်တစ်စ လျော့ရဲရဲ ချည်တားထားသော ကြိုးတစ်ပင်၏ အပြင်ဘက်မှနေ၍ အပေါင်ဆိုင်အတွင်း ရှိအပေါင်ပစ္စည်း တန်ဖိုးဖြတ်သူကို လှမ်းပြောနေသော အသံတစ်ခု။ မျှော်လင့်ထားသည့် အပေါင်တန်ကြေးရငွေကို မီနိုင်ရေး တောင်းဆိုသံကြားတော့ ဝရန်တာ ပေါ်မှကျွန်တော် လှမ်းကြည့်မိသည်။ ကြံရင်းသေသူနဲ့ ပျံရင်းသေသူတွေအထဲ လူသားတို့သည် ဘဝရဲ့အိပ်မက်တွေကို တည်ဆောက်ရန်ကြံရင်း သက္ကရာဇ်တွေကို ခုတုံးလုပ်နေကြတဲ့ အခိုက် ဇီဝိန်ချုပ်ခဲ့ကြရသည်။ မိသားစုအတွက် […]

“မရှိတောင့်တ၊ ရှိကြောင့်ကြ” ဆိုရိုးသည် အလကား ဆိုကြသည်တော့ မဟုတ်။ မရှိ၊ မပြည့်စုံသည့် ကျွန်တော်တို့ နိုင်ငံတွေမှာတော့ ကိုဗစ်ကာကွယ်ဆေးအတွက် ငွေတွေ အလှူခံ ကြ၊ ကိုဗစ် ကာကွယ်ဆေးအတွက် မျှော်နေကြသည့် အချိန်မှာ အချို့ ပြီးပြည့်စုံသည့်အနောက် နိုင်ငံတွေနဲ့ အချို့ အာရှနိုင်ငံတွေမှာ ကိုဗစ် ကာကွယ်ဆေးတွေ စပြီး ထိုးနှံ နေကြပြီး ကြောင့်ကြစိုးရိမ်မှုတွေ ရှိနေကြတယ်။ ကိုယ့်နိုင်ငံတွေက အဲသည် ကိုဗစ် ၁၉ ကာကွယ်ဆေးသာ ရလာခဲ့လျှင် အနိုင်တိုက်နိုင်ပြီလို့ ထင်ပြီး သူရဲကောင်း မျှော်နေကြသလို ကာကွယ်ဆေး အခမဲ့ လာထိုးပေးရင် ငါတို့ ကိုဗစ်ကို မမှုရ တော့ဟု အတွေးတွေနဲ့ ကာကွယ်ဆေးတွေကို တောင့်တနေကြချိန်မှာ ကာကွယ်ဆေးတွေ စပြီးထိုးနှံပေးနေသည့် နိုင်ငံတွေမှာ ကြောင့်ကြပူပန် စိုးရွံ့မှုတွေနဲ့ […]

ဟေမန္တ၏ ဆောင်းညချမ်းသည် အေးအေးစိမ့်စိမ့်။ အေးသော လေသည် ခြောက်သယောင်းသောရွက်ကြွေတောကို ဖြတ်ကာ တိုက်ခတ်လာသည်။ ခြောက်သယောင်းသော အပင်တို့ မှာ အခက်အလက်ပြိုင်းရရိုင်းထလျက်။ တိတ်သော ညချမ်းမှာ ကျွန်တော်တို့ တွေးရင်းဆိတ်ဆိတ် ထိုင်နေဖြစ်ကြသည်။ တစ်ချက်ချက် နာရီစက္ကန့်သံတို့သည် ဖြည်းဖြည်းမှန်မှန် မြည်လျက်။ ဆွဲဆွဲငင်ငင် အူသော ခွေးတို့အသံသည် တိတ်ဆိတ်ခြင်းကို ဖြိုခွဲလျက် ဆွေးဆွေးမြည့်မြည့်ထွက်ပေါ်လာသည်။ သန်းခေါင် ရောက်ပြီပဲ။ အရင်ကလို ဆိုတဲ့အတွေးမျိုး ကျွန်တော်တို့တွေ မကြာခဏ တွေးလာမိခဲ့တာ ကြာပြီ။ မှတ်မှတ်ရရ ဆိုရရင် တစ်နှစ် ပြည့်ခဲ့ပေါ့။ မနှစ်က သည်လို ဆောင်းညတွေမှာ ကျွန်တော်တို့ ပုံမှန်ဘဝမှာပဲ ရှိခဲ့ကြသေး သည်။ အရင်ကလို ကျွန်တော်တို့တွေ လူစုစုနဲ့ အလှူပွဲတွေရှိတုန်း၊ နှစ်ကူးတွေ ပျော်ကြတုန်း။ မနှစ်သည်အချိန်မှာ ဟိုးခပ်ဝေးဝေး က […]

လူတစ်ကိုယ် အကြိုက်တစ်မျိုး ဆိုတဲ့အတိုင်း တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် တန်ဖိုးထားကြပုံခြင်းလည်း ကွာနိုင်တယ်။ တချို့က ငွေကြေးစည်းစိမ်ဥစ္စာ။ တချို့က မိမိရဲ့အလှ။ တချို့က အလုပ်။ တချို့က ရာထူးဂုဏ်သိမ်။ တချို့က မိသားစု။ တချို့က ပရဟိတအလုပ်။ တချို့က နိုင်ငံရေးအလုပ်။ စသဖြင့် တန်ဖိုးထားပုံခြင်း ကွဲပြားနေမှာပါ။ ကျွန်တော့်အသိ တက္ကသိုလ်ဆရာ တစ်ဦးနဲ့ စကားလက်ဆုံကျရင်း ရာထူးတိုး ကိစ္စအကြောင်း ရောက်သွားတယ်။ ကျွန်တော်နဲ့သက်တူရွယ်တူ မိတ်ဆွေ သူငယ်ချင်းတွေတောင် ဒေါက်တာဘွဲ့ တွေရပြီး တွဲဖက်ပါမောက္ခအဖြစ် ရာထူး တိုးသွားကြပါပြီ။ သို့ပေသိ ကျွန်တော့် အသိဆရာ ဒေါက်တာကြီးကတော့ ကထိက ဘဝနဲ့ပဲ ကျောက်ချနေနေတယ်။ ဆရာ့အနေနဲ့ ရာထူးတိုးမလျှောက်ခဲ့ဘူးဆိုတာလည်း ကျွန်တော်သိနေတယ်။ ဒါပေမဲ့ ဘာကြောင့် ရာထူးတိုးမလျှောက်တာလဲဆိုတာကိုတော့ ကျွန်တော်မသိ။ ဒါကြောင့် ဆရာ့ကို ကြုံ […]

လူဆိုတာ အသိုက်အဝန်းနဲ့ နေထိုင်ကြတဲ့ သတ္တဝါတွေမို့ တစ်ဦးအပေါ် တစ်ဦး အပြန်အလှန် ဖေးမကူညီမှု တွေတော့ အစဉ်အမြဲရှိနေကြမှာပါပဲ။ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး ဖေးမကူညီမှုတွေ ပြုလုပ်ကြရင်း မျှော်လင့်ချက်တွေ အပြန်အလှန်ထားမိတဲ့ အခါများစွာလည်း ရှိမှာပါပဲ။ ကိုယ်ပေးသလောက် ပြန်ရရမယ်ဆိုတဲ့စိတ်ဟာ ရင်းနှီးချစ်ခင်သူတွေ ကြားမှာ အမြစ်တွယ်လာတာနဲ့အမျှ ချစ်ခင်ရင်းနှီးမှု လျှောကျပျက်စီးတဲ့ လမ်းကြောင်းကို ဦးတည်လာပါတော့တယ်။ မိသားစုဝင်အချင်းချင်းပဲဖြစ်ဖြစ်၊ ဆွေမျိုးသားချင်း၊ မိတ်ဆွေအပေါင်းအသင်း ကြားမှာပဲဖြစ်ဖြစ် ကိုယ်နဲ့ ရင်းနှီးပတ်သက်သူတွေကို အကူအညီ ပေးလိုက်တဲ့အခါ တစ်ချိန်ချိန်မှာ ကိုယ့်လိုအပ်ချက်ကို ပြန်လည်ဖြည့် ဆည်းပေးမှာပါပဲဆိုတဲ့ မျှော်လင့်ချက်ဟာ မသိမသာ ကပ်ပါလာတတ်ကြပါ တယ်။ တစ်ဦးအပေါ်တစ်ဦးထားတဲ့ မျှော်လင့်ချက်တွေ ကြီးမားလာတာနဲ့အမျှ နာကျင်စရာ၊ စိတ်ပင်ပန်းစရာတွေလည်း ပိုမိုကြီးထွားလာတတ်တာ သဘာဝ တရားပဲ ထင်ပါတယ်။ ဒါ့ကြောင့်လည်း အောက်စဖို့ဒ် ဆရာတော်ဘုရားက “ချစ်ခြင်းက […]