မသီတာထံမှ ဓာတ်ခွဲနမူနာ ယူသွားသည်မှာ ဆယ်ရက်ကျော်ပြီဖြစ်သည်။ သို့သော် သူ့တွင် ကိုရိုနာဗိုင်းရပ်စ်ရောဂါပိုး ရှိ၊ မရှိ မည်သူမျှလာရောက် အကြောင်းကြားခြင်း မရှိပေ။ သူမတွင် ထိုရောဂါပိုးကူးစက်ခံထားရခြင်း ရှိ/မရှိသိရှိရန် ပါးစပ်၊ နှာခေါင်းတို့ဖတ် ဓာတ်ခွဲနမူနာကို ဧပြီလ ၂၅ ရက်တွင် ရန်ကုန်ဓာတ်ခွဲခန်းသို့ပို့ကာ စစ်ဆေးခဲ့သည်။ ဧပြီလ ၂၉ ရက်တွင်တော့ သူမတွင် ရောဂါပိုးမတွေ့ကြောင်း ဓာတ်ခွဲအတည်ပြုနိုင်ခဲ့ခြင်းဖြစ်သည်။ သို့သော် မသီတာ (အမည်လွှဲ) မှာ သူမတွင် ထိုရောဂါပိုးမရှိကြောင်း မသိရသေးပေ။“လာစစ်ပြီးကတည်းက ဘာမှမပြောတော့ဘူး။ သူ (ကျန်းမာရေးဝန်ထမ်း) ပြောတာက နှစ်ရက်၊ သုံးရက်ကြာရင် သိရပြီလို့ပြောတယ်။ အခုထိ အဖြေမသိ ရသေးဘူး” ဟု မသီတာက မေလ ၅ ရက်တွင်ပြောသည်။ လောင်းလုံးမြို့နယ်ရှိ ကျေးရွာတစ်ရွာတွင်နေထိုင်သော အသက် ၂၅ […]

တစ်ရွာနှင့်တစ်ရွာ အခက်အခဲကား မတူကြပါ။ ကျူခြင်းဟု လူအများအလွယ်ခေါ်လာကြသော အသွားအလာကန့်သတ် စောင့်ကြည့်ရေးစခန်းများတွင် တစ်ရွာနှင့်တစ်ရွာ မတူညီသော အခက်အခဲမျိုးစုံကို ရင်ဆိုင်နေကြရသည်။ ကျောင်းအဆောက်အအုံ တစ်ခုသာရှိသော မူလတန်းအဆင့်ကျောင်းသာရှိသော ကျေးရွာများတွင် အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးများကို တစ်ဆောင်တည်းတွင်ထားရှိနေရခြင်း၊ စောင့်ကြည့်ခံနေရသူများသည် မိသာစုများနှင့်ပင် စကားပြောခွင့်မရခြင်းစသည်တို့ ဖြစ်နေကြသည်။ ထမင်းလာပို့ချိန် သတ်မှတ်ထားသော ခြောက်ပေအကွာအဝေးမှ မိသားစုနှင့် စကားပြောခွင့်ကိုပင် စောင့်ကြည့်ရေးစခန်း တာဝန်ရှိသူတို့ကခွင့်မပြုကြောင်း လောင်းလုံးမြို့နယ် သဘော့ဆိပ်ကျေးရွာတွင် စောင့်ကြည့်ရေးစခန်းဝင်နေသူ ကိုသံလုံးက ပြောသည်။ “ကျွန်တော်တို့မှာ အိမ်က စားစရာတွေလာပို့အချိန်မှပဲ မိသားစုနဲ့ စကားပြောခွင့်ရတာလေ။ အဲတာကိုမှ သူတို့ကစကားပြောလို့မရဘူးတဲ့။ အဲတာက လူတစ်ယောက်ရဲ့အခွင့်အရေးကို လိုက်ပြီး ပိတ်ပင်သလိုဖြစ်နေတယ်”ဟု ကိုသံလုံးက ဆိုသည်။ အမျိုးသမီးများ ကိုယ်၊ စိတ်လုံခြုံမှုရှိစေရန်အတွက် စောင့်ကြည့်ရေးစခန်း အဆောင်တစ်ခုတည်းတွင် အမျိုးသား၊ အမျိုးသမီးအတူထားခြင်း မပြုလုပ်သင့်ကြောင်း […]