အခန်း(၂၆) ၁၉၇၁ ‌အောက်တိုဘာ (၁၅)ရက်။ မော်လမြိုင်၊ ရွှေမြိုင်သီရိရှိ ကြေးမုံ၏ ရုံးခန်း။ “ရော့…ကျွန်တော့်ကို ပစ်သတ်လိုက်ပါ…မမယု” ပစ္စတိုသေနတ်က ယုယုမော်ရှေ့ စားပွဲစွန်းသို့ လျောခနဲ ရောက်လာသည်။ “ဘာတွေဖြစ်နေတာလဲ..ကိုကြေး…ရှင့်ကို မယုက ဘာလို့ သတ်ရမှာလဲ” “ဘန်ကောက်မှာဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စ…ကျွန်တော် ယောက်ျားမဆန်ဘူးလို့ ခံစားရတယ်..မမယုအပေါ် ကျွန်တော် တာဝန်မကျေခဲ့ဘူး” “သြော်..ဘန်ကောက်က ကိစ္စလား..အဟက်…ရှင်ယောက်ျားဆန်ပါတယ်..အဲ့ဒီညက ယောက်ျားဆန်လွန်းလို့လည်း မယုတို့နှစ်ယောက်ကြား ဟိုကိစ္စဖြစ်ခဲ့ကြတာမဟုတ်လား..ဘာကို ယောက်ျားမဆန်တာလဲ” ယုယုမော် ၏ လှောင်ရယ်သံကြောင့် ကြေးမုံ ပိုနေရခက်သွားသည်။ “အဲ့ဒီကိစ္စပဲလေ..အမှန်ဆို ကျွန်တော် မမယုကို တာဝန်ယူသင့်တာပေါ့..မဟုတ်ဘူးလား..အခုတော့ ကျွန်တော်က မြိုင့်ကို လက်ထပ်လိုက်တယ်..အဲ့ဒါလည်း ကလေးရှေ့ရေးအတွက်လည်း ပါလို့ပါ..မမယုရယ်” “ဟား….အသာလုပ်ပါ..ကိုယ်တော်ချောရဲ့..အဲ့ဒါက ရှင်ရော မယုရော အလိုတူအလိုပါဖြစ်ခဲ့တဲ့ကိစ္စလေ… ရှင့်မှာ ဘာတာဝန်တွေပိုရှိလို့ တာဝန်တွေယူချင်နေတာတုန်း…ရုပ်ရှင်ထဲက မင်းသားတွေ ပြောတဲ့စကားတွေ လာမပြောပါနဲ့လား” ကြေးမုံက […]

အခန်း(၂၅) “ကိုကြေး..လာ..မိတ်ဆက်ပေးရဦးမယ်..ဒါ တက္ကသိုလ်တုန်းက မယု အရမ်းချစ်ရတဲ့ စီနီယာအမ..မနီနီ တဲ့…အခု တောင်ကြီးကောလိပ်မှာ လက်ထောက်ကထိကပေါ့” မျက်ခုံးမျက်ဖန်ကောင်းကောင်း၊ အောက်နှုတ်ခမ်းတွဲတွဲဖြင့် လှပသောအမျိုးသမီးက ကြေးမုံကို ပြုံးပြသည်။ “ဒါကတော့ မနီနီရဲ့..ဟိုဒင်း..” နီနီက ယုယုမော်၏ ပေါင်ကို အသာဆွဲဆိတ်လိုက်သည်။ “မနီနီရဲ့ အခင်မင်ဆုံးမိတ်ဆွေလို့…ဟင်း..ဟင်း..နာမည်က ဖလော်ရင့်မောင်စိန် တဲ့…တောင်ကြီးက ရွှေလိမ္မော်အရက်ဆိုတာ သူတို့ မိသားစုက ထုတ်တာပေါ့” နီနီနှင့်အတူပါလာသော အသားဖြူဖြူအမျိုးသားက ကြေးမုံကို လက်ကမ်းပေးသည်။ ကြေးမုံက လက်ဆွဲနှုတ်ဆက်လိုက်၏။ “ကဲ..စားကြပါဦး..ကျွန်တော်က ခုန အပေါ်မှာ ဧည့်သည်ကို ဧည့်ခံနေလို့ မမယုတို့ ရောက်တာမသိလိုက်တာပါဗျာ..တောင်းပန်ပါတယ်” “ရပါတယ်..ကိုကြေးရဲ့…ဒီမှာ ဒီက ညီမလေးက ဧည့်ခံနေတာပဲဟာ..ရပါတယ်” ယုယုမော်စကားကြောင့် ကြေးမုံက ဘေးနားတွင် ထိုင်နေသော မြိုင်ကို လှမ်းကြည့်လိုက်သည်။ မြိုင်က ကလေးကို ချီပြီး ထ […]

အခန်း(၂၄) အိမ်တံခါးဝတွင် ကြေးမုံ ငူငူကြီးရပ်နေသည်။ ဧရာနှင့် မခင်ဝင်းကြည်တို့ ညားခါစက ရန်ကုန်တိရိစ္ဆာန်ရုံတွင် ရိုက်ထားသော ဓာတ်ပုံကလေးက ခေါင်းရင်းတွင် ထောင်ထား၏။ “ငကြေး…” သူ့ပုခုံးကို လာဖက်သော စိုးရ၏ အသံက တိမ်ဝင်သွားသည်။ “အားလုံးက ငါ့အပြစ်ပါကွာ..အဲ့ဒီနေ့က ငါ့ညီဖိုးအောင် ကို သူတို့ လိုက်သတ်နေကြလို့ ငါလည်း ကြောက်အားလန့်အားနဲ့ မင်းတို့အိမ်ကို ခေါ်လာမိတာ..ငါ့အပြစ်..ဧရာသေတာ ငါ့အပြစ်” ကြေးမုံက စကားတခွန်းမှ မပြောပဲ ထိုင်ခုံတွင် ကလေးချီလျက် ထိုင်နေသော မြိုင့်ထံသို့ လျှောက်သွားသည်။ မြိုင့်ထံမှ ရှိုက်သံ အိခနဲ ထွက်လာ၏။ ကြေးမုံက မြိုင့်လက်ထဲမှ ဧရာနှင့် မခင်ဝင်းကြည်တို့၏ သားကလေးကို ချီလိုက်သည်။ ကိုစန်းထွန်း၊ စိုးရ ၊ ခင်မောင်၊ စိုးနောင် နှင့် လူငယ်များက မြင်ကွင်းကို […]