ကျွန်တော်တို့ သုံးယောက်သား ရေတံခွန်ဆီ တက်ဖြစ်ကြတယ်။ ရေတံခွန် က နီးနီးလေးပဲ။ ရွာက တောင်ရဲ့အခြေမှာ ရှိတယ်။ ရေတံခွန်က အဲဒီတောင်ပေါ်ကနေ စီးကျနေတာ။ တောင်ကို အဝေးကနေ လှမ်းကြည့်ရင် စိမ်းညို့ညို့သစ်တော အုပ်ထဲမှာ တွေ့ရတဲ့ ဖြူဖြူကြောင်းကလေး ဟာ ရေတံခွန်ပဲ။ နေ့ခင်းဘက်ကျရင် ရွာထဲက ကလေး တွေ ရေလာလာချိုးလေ့ရှိကြတာမို့ ကျွန်တော်တို့ဟာ စောပြီး ထွက်ခဲ့ကြတယ်။ တောင်ခြေကနေ မြေနီလမ်းတစ် လျှောက် ဆယ်မိနစ်လောက် လမ်း လျှောက်မိရင်ပဲ ရေတံခွန်ကို စတွေ့ရပြီ။ ရေတံခွန်ဟာ ပေ နှစ်ဆယ်၊ သုံးဆယ် လောက်ပဲ ကျယ်လိမ့်မယ်လို့ ထင်ရတယ်။ ဘေးမှာကတော့ တောင်ကမ်းပါးယံတွေ နဲ့ အုံ့အုံ့ဆိုင်းဆိုင်း သစ်ပင်တွေ။ မိုးကတော့ ဖွဲဖွဲလေး ကျနေတယ်။ ကြိုတင်တွက်ဆထားတဲ့အတိုင်းပဲ အဲဒီမှာ […]

ကီဝီတောဆိုတာကတော့ ကျွန်တော် လက်ရှိ ကျောင်းတက်နေတဲ့ နယူးဇီလန် နိုင်ငံလေးကို ညွှန်းတာပါပဲ။ အများက နယူးဇီလန် နိုင်ငံသားတွေကို ကီဝီလို့ နာမည်ပြောင် ချစ်စနိုးနဲ့ ခေါ်ကြတာက လား။ ဆိုတော့ ကီဝီတွေရှိတဲ့ အရပ်မို့ ကျွန်တော်ကလည်း ကီဝီတောလို့ နယူး ဇီလန်ကို တင်စားတာပ။ ကီဝီဆိုတာက နယူးဇီလန်မျိုးရင်း မပျံတတ်တဲ့ ငှက် တစ်မျိုးရဲ့ နာမည်ပါ။ နှုတ်သီးချွန်ရှည် ရှည်နဲ့ ကြက်လိုပုံစံမျိုးရှိတဲ့ငှက်။ နေ့ဘက်မှာ မြင်ရခဲတဲ့ ငှက်မျိုး။ ကီဝီသီးဆိုတာလည်း ရှိသေးရဲ့။ ထားပါ။ ကျွန်တော်က ကီဝီဆိုတဲ့ နာမည်ကို ဋီကာချဲ့ချင်တာ မဟုတ်ရပါ ဘူး။ ကီဝီတောလို့ ညွှန်းထားတဲ့ နယူးဇီလန် နိုင်ငံလေးရဲ့ ပြဿနာတွေ ဒုက္ခတွေ အကြောင်း ကျွန်တော်တွေ့ရကြုံရ သင်ယူရ သမျှတွေကို ဝေမျှချင်တာရယ်။ […]

အပင်တွေဆိုတာ တခြားသူတွေ အတွက် သက်မဲ့ဖြစ်ချင် ဖြစ်နေမယ်။ ကျွန်မအတွက်ကတော့ သက်ရှိပါပဲ။ ဟုတ်တယ်။ ကျွန်မဘဝရဲ့ ဆယ်စုနှစ်နှစ်ခုနီးပါး အနီးကပ် ထိတွေ့ခဲ့ရတဲ့ အပင်တွေက ကျွန်မအတွက် အဓိပ္ပာယ်များစွာ ဆောင် ကြဉ်းပေးနိုင်တဲ့ သက်ရှိတွေပါပဲ။ ကျွန်မက ကျေးလက်မှာ ကြီးပြင်း ရှင်သန်ခဲ့သူပီပီ သိတတ်စ အရွယ် ကတည်းက သစ်ပင်သစ်တောနဲ့ ထိတွေ့မှု ရှိခဲ့သူပါ။ ရှင်သန်ဖြတ်သန်းလာခဲ့တဲ့ အနှစ်သုံးဆယ်ကျော်အတွင်းမှာ ကြုံခဲ့ဆုံ ခဲ့ရတဲ့ များမြောင်လှစွာသော အပင်တွေထဲ က ကျွန်မအတွက် ပျော်ရွှင်စရာ၊ ကြည်နူး စရာ၊ ဝမ်းနည်းစရာ၊ နှမြောတသဖြစ်စရာ စတဲ့ အမှတ်ရစရာများစွာ ဖြစ်စေခဲ့တဲ့ အပင်တွေကိုတော့ ခဏခဏ လွမ်းဆွတ် မိတယ်။ ကျွန်မအတွက် အမှတ်တရပေါင်း များစွာ ဖြစ်စေခဲ့တဲ့ အဲဒီသစ်ပင်တွေဟာ အခုအချိန်မှာ အကြောင်းအမျိုးမျိုးကြောင့် […]

“ကမ္ဘာကြီးဟာ လူတွေရဲ့လိုအပ်ချက် အတွက် လုံလောက်ပေမယ့် လူတွေရဲ့ လောဘအတွက် မလုံလောက်ပါ” (မဟတ္တမဂန္ဒီ) လူတိုင်းအတွက် အရေးကြီးတဲ့ အခြေခံ လိုအပ်ချက်ကတော့ စားဝတ်နေ ရေး ပါပဲ။ ဒါပေမယ့် လူတွေဟာ လောဘ နောက်လိုက်ပြီး ဇိမ်ခံပစ္စည်းတွေနဲ့ စားဝတ်နေရေးကို အကျယ်ချဲ့နိုင်သမျှ ချဲ့ကြတော့ သဘာ၀ပတ်ဝန်းကျင်တွေ ပျက်စီး၊ ဂေဟစနစ်တွေ ပျက်စီးလာပြီး ဖောက်ပြန်လာတဲ့ ဥတုဘေးဒဏ်တွေကို ပြန်ခံကြရပြန်တယ်။ အခုဆိုရင် ဥတု ဘေးဒဏ်အပြင် ကူးစက်ကပ်ရောဂါရဲ့ ဘေးဒဏ်ကိုလည်း တစ်ကမ္ဘာလုံး ခံနေ ကြရပြီ။ ကျွန်မတို့ရဲ့ ဘ၀နေထိုင်မှုပုံစံကို ဒီလိုပဲ ရှေ့ဆက်သွားမလားဆိုတာ ကျွန်မ တို့ ပြန်စဉ်းစားသင့်ပြီလို့ ထင်ပါတယ်။ ခေတ်မီဖွံ့ဖြိုးတိုးတက်သော စက်မှုကမ္ဘာ ကြီးကို တည်ဆောက်ဖို့အတွက် လူသား တွေဟာ အဆမတန်တဲ့ သယံဇာတတွေကို ထုတ်ယူသုံးစွဲရင်း […]