မိုးဦးကျခါစအချိန်ဆိုလျှင် ကရင် တိုင်းရင်းသားအချို့ တောင်ယာစပါး စိုက်ရန် စိုင်းပြင်းကြလေပြီ။ ယင်းသို့ တောင်ယာ စိုက်ပျိုးကြသူများအထဲတွင် ထားဝယ်ခရိုင်၊ ရေဖြူမြို့နယ်ရှိ ကျေးဇူး တော်ကျေးရွာမှ ကရင်တိုင်းရင်းသားများလည်း အပါအဝင် ဖြစ်သည်။ တနင်္သာရီတိုင်းတွင်းရှိ ကရင်တိုင်း ရင်းသားအချို့ ရှေးယခင်ကနေ ယနေ့ အချိန်အထိ လက်ဆင့်ကမ်းကျင့်သုံးနေဆဲဖြစ်သည့် တစ်ဦးနှင့်တစ်ဦး ရိုင်းပင်းကူညီတတ်သော ဓလေ့တစ်ခုကို တောင်ယာစပါး စိုက်ပျိုးချိန်တွင် တွေ့မြင်နိုင်သည်။ ထိုဓလေ့ကို ကျေးဇူးတော်ရွာသားများက လတ်စားလိုက်ခြင်း (လက်စား လိုက်ခြင်း)ဟု ခေါ်ကြသည်။ လတ်စာလိုက်ခြင်းမှာ တစ်ဦး၏အလုပ်ကို အခြားတစ်ဦးက အလှည့်ကျဝိုင်းကူလုပ်ပေးခြင်း ဖြစ်သည်။ “ကျွန်မစပါးထိုးတယ်ဆိုရင် သူလဲ ကျွန်မဆီလာပြီးတော့ သူ့စပါးထိုးရင် ကျွန်မက သူ့ဆီသွား အဲလိုလုပ်တာပေါ့ နော်။ တစ်ယောက်နဲ့တစ်ယောက် အဲလိုပဲ လိုက်လုပ်ကူကြတယ်” ဟု ကျေးဇူးတော်ရွာသူ နော်ကပေါ်မူးက ဆိုသည်။ […]

မိုးတစ်ဖြိုက်နှစ်ဖြိုက် ရွာလိုက်သည်နှင့် ပလူကောင် (ထားဝယ်အခါ် ခြခြောင်း)တို့ ထွက်ကြလေပြီ။ ခြခြောင်းတို့ စထွက်လာသည်က မီးထွန်းစ ညဦးမှအစ ညလုံးပေါက်နီးပါး ဖြစ်ပါသည်။ မီးထွန်း၊ မီးဖွင့်လိုက်သည်နှင့် မီးကို တိုးဝှေ့ပျံသန်းကြတော့သည်။ မီးကိုတိုးကာ သေဆုံးကြသည်အထိ ခြခြောင်းများ မီးကြိုက်လှသည်။ “ဟိုတုန်းက ရေနံဆီမီးခွက်တို့ ဖယောင်းတိုင်တို့မှာ လာတိုးပြီးသေကြတယ်။ ဒါကြောင့် စကားပုံပေါ်လာတာပေါ့။ ပိုးဖလံမျိုးမီးကိုတိုး ကိုယ်ကျိုးနည်းလိမ့်မယ် ဆိုပြီးတော့ပေါ့” ဟု ဦးအင်ရှိန်က ပြောသည်။ မြို့သစ်ရပ် မြိတ်မြို့ အသက် ၇၂ နှစ်အရွယ် ဦးအင်ရှိန်၏အဆိုအရ မိုးတစ်ဖြိုက်နှစ်ဖြိုက်တွင်အပူနှင့်အအေး တိုးတိုက်မိပြီး ခြခြောင်းတို့ မြေတွင်းအတွင်း မနေနိုင်တော့ဘဲ အပြင်ကိုထွက်ကြရာ အပြင်အရောက်တွင် မီးကို တိုးကြခြင်း ဖြစ်ပါသည်။ “သူတို့ကမီးအလင်းရောင်ကို တအားကြိုက်တယ်။ မီးဆို ဘာမီးမဆို အကုန်လာကြတယ်” ဟု ဦးအင်ရှိန်က […]