အမျိုးသားတွေတောင် မနိုင်တဲ့ အထုပ်အပိုးပစ္စည်းတွေကို အမျိုးသမီးတွေက အသာလေး ထမ်းပိုးနေကြပါတယ်။ သူတို့ဟာ ဈေးရောင်း၊ ဈေးဝယ်သူတွေရဲ့ ရောင်းကုန်ပစ္စည်းတွေ၊ ပိဿာချိန် ၇၀ လောက်ရှိတဲ့ ငါးခြောက်အိတ်တွေကို ခေါင်းပေါ်ရွက်ပြီး လိုအပ်တဲ့ နေရာအရောက် ပို့ဆောင်ပေးရတဲ့ ဈေးတောင်းရွက် သမတွေပဲ ဖြစ်ပါတယ်။ ထားဝယ်စည်ပင်သာယာဈေးကြီးထဲမှာ ဒီလိုအလေးအပင်ပစ္စည်းတွေ ထမ်းပိုးရတာက သူတို့အတွက်တော့ နိစ္စဓူဝလုပ်နေရတဲ့ ထမင်းစား၊ ရေသောက် အလုပ်ပဲဖြစ်ပါတယ်။ ဈေးတောင်းရွက်သမတွေဟာ မနက်စောစောဆို လုပ်ငန်းခွင်ဖြစ်တဲ့ ဈေးကိုလာပြီး အထုပ်သယ်ခိုင်းမယ့် ဖောက်သည်ကို မျှော်ကြပါတယ်။ နယ်ဘက်ကနေ မြို့ကိုလာရောက်ပြီး ဈေးဝယ်တဲ့ဖောက်သည်တွေရဲ့ ဝယ်ယူပြီးပစ္စည်းတွေကို ဈေးထဲကနေ လိုင်းကားတွေဆီ ဒါမှမဟုတ် ဈေးပေါက်ဝ အထိ ပစ္စည်းအထုပ်တွေကို သယ်ယူပို့ ဆောင်ပေးကြရတာပါ။ စည်ပင်ဈေးထဲကနေ ဈေးပေါက်ဝအထိ ပစ္စည်းတစ်ထုပ် ပို့ပေးတာမှ တစ်ခေါက်ကို ဝန်ဆောင်ခဖြစ် ကျပ် […]

ကိုဗစ်ကာလထဲမှာ ထားဝယ်မြို့ နယ်သဘင်အစည်းအရုံးဟာ ဒုက္ခသည် ကယ်ဆယ်ရေးစခန်းတစ်ခုလားလို့ တောင် ထင်စရာဖြစ်ပါတယ်။ အစည်းအရုံးရဲ့ ခြံဝင်းထဲ စဝင်ဝင်ချင်းမှာ ရုံးရဲ့ဝရန်တာမှာ ကလေးပုခက်လွှဲနေတဲ့ အသက် ၉၀ ကျော်အဖွားတစ်ယောက်ကို တွေ့လိုက်ရပါတယ်။ အဲဒီ နေရာက လူတစ်ယောက်ကျောတစ်ခင်းစာလောက်သာ ကျယ်တာပါ။ မေးကြည့်တော့ လူနှစ်ယောက်အိပ်တဲ့နေရာတဲ့။ သူ့နဲ့မျက်နှာချင်းဆိုင်မြေကြီးပေါ်မှာတော့ ဇာတ်ပွဲသုံး သံသေတ္တာတွေ၊ မီးဖိုချောင်သုံး အိုးခွက်တွေက အမြင့် ငါးပေလောက်ရှိတဲ့ သဘင်းအစည်းအရုံးရဲ့ ခြံစည်ရိုးထက်တောင်မြင့်နေပါသေးတယ်။ အဲဒီနေရာမှာက သူတို့ရဲ့မီးဖိုချောင်။ အဲဒီဘေးမှာက အမျိုးသားတစ်ဦးက တဗွမ်းဗွမ်းနဲ့ ရေချိုးနေပါတယ်။ သဘင်အစည်းအရုံးအဆောက်အဦးရဲ့ ဘေးဘယ်ညာနှစ်ဘက်စလုံးမှာရှိတဲ့ လူနေလို့ရတဲ့နေရာတွေဖြစ်တဲ့ ဝရန်တာ၊ ပစ္စည်းထားခန်းတွေမှာ ဖြစ်သလို နေနေကြတဲ့ ကလေးလူကြီး တစ်ဆယ် ကျော်လောက်ကို တွေ့ရပါတယ်။ အမိုးနဲ့ အခင်းကလွဲပြီး အကာမရှိပါဘူး။ “အခုဆိုရင် လေတိုက်လည်းနေ။ မိုးလင်း ငါးနာရီထိုးတာနဲ့ […]

လူမျိုး တစ်မျိုးဟု သတ်မှတ်ချက်တွင် အစဉ်အဆက် လက်ခံကျင့်သုံးသော ကိုယ်ပိုင်ယဉ်ကျေးမှု၊ ကိုယ်ပိုင် ရိုးရာဓလေ့ ထုံးတမ်းများ ပိုင်ဆိုင်မှု၊ ဘာသာစကား အယူအဆနှင့် လူမျိုးဖြစ်တည်မှု အစဉ်အလာ သမိုင်းကြောင်းများ အရင်း အမြစ်ခိုင်မာစွာ ဆင်းသက်တည်ရှိမှုက အထူးပင် အရေးပါသော အခြေခံ ကျောထောက်နောက်ခံပင်ဖြစ်သည်၊ အဘယ့်ကြောင့်ဆိုသော်- ပိုင်ဆိုင်ထားသော ယဉ်ကျေးမှုသမိုင်း အထောက်အထားများ၊ သက်သေပြနိုင်စရာ ဒြပ်ရှိဒြပ်မဲ့ ယဉ်ကျေးမှုများဖြစ်သော ရှေးဟောင်း အမွေအနှစ်ပိုင်ဆိုင်မှုနှင့် ရိုးရာဓလေ့ ထုံးတမ်းဖြစ်တည်မှုစသည့် အချက်အလက်များသာ မခိုင်မာလျှင်၊ လက်ရှိ အနေအထားတွင် ပြစရာတစ်ခုမှ မရှိတော့လျှင်၊ ယဉ်ကျေးမှုချစ်စိတ်ဖြင့် တန်ဖိုးထား ထိန်းသိမ်း စောင့်ရှောက်မှုမရှိလျှင် ခေတ်အဆက်ဆက် ယဉ်ကျေးမှုသမိုင်းအစဉ်အလာ တန်ဖိုးမြင့်မားစွာ ရှင်သန်နေထိုင်လာသော လူမျိုးတစ်မျိုးအဖြစ် ဂုဏ်ယူ ဝင့်ကြွား ရပ်တည်နိုင်စွမ်းရှိမည်မဟုတ်ချေ၊ ထို့ကြောင့် လူမျိုးတစ်မျိုးအနေဖြင့် အစဉ်အဆက် ဂုဏ်ယူနိုင်ဖို့ဆိုရာတွင် […]