လူတွေဟာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အသွင် သဏ္ဌာန်၊ ဓလေ့စရိုက် မတူပါဘူး။ စိတ် သဘောထား၊ ယုံကြည်ချက်၊ အသိဉာဏ်၊ အတွေးအခေါ် အယူအဆ မတူကြပါ။ အကျင့်သိက္ခာ၊ လိုအင်ဆန္ဒ၊ ရည်မှန်းချက် စသဖြင့် မတူကြရုံသာမက တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦးရဲ့အမြင်၊ ခံယူချက်၊ စိတ်ကူးစိတ်သန်း တွေဟာလည်း ကွဲပြားခြားနားပါတယ်။
အမြင် မတူညီကြတာကြောင့် သူငယ်ချင်းနှစ်ယောက်ကြား၊ ချစ်သူ နှစ်ဦးကြား၊ မိသားစုဝင်တွေကြား၊ အဖွဲ့ အစည်းတစ်ခုရဲ့ အဖွဲ့သား အချင်းချင်း ကြား၊ လူမျိုးစုတွေကြား ပြဿနာတွေ၊ ဝိဝါဒကွဲပြားမှုတွေ ဖြစ်လာရပါတယ်။ ဒီကွဲပြားမှုတွေကြားမှာ ဘယ်သူက မှန်ပြီး ဘယ်သူက မှားနေတယ်လို့ အဖြေရှာ ကြည့်လိုက်တဲ့အခါမှာ သူ့အတွေးနဲ့သူ၊ သူ့စိတ်ကူးနဲ့သူ၊ သူ့အယူအဆနဲ့သူ၊ သူ့အမြင်နဲ့သူတော့ မှန်နေကြတာချည်း ပါပဲ။
ဥပမာအနေနဲ့ ဆရာကောင်းသန့်ရဲ့ စာအုပ်ထဲက ဒဿနလေးကို ထုတ်ပြရရင်
ဒါဘာလို့ ဝ လုံး တစ်လုံးရေးပြ တဲ့အခါ ကဗျာဆရာတွေက သာယာလှပတဲ့ လပြည့်ဝန်းကြီးတဲ့၊ သင်္ချာဆရာတွေ ကတော့ သုညတဲ့၊ အင်္ဂလိပ်ဆရာတွေက ဇီးရိုးတဲ့၊ တရားသမားတွေကတော့ သံသရာ စက်ဝန်းတဲ့လေ
ကိုယ်မြင်တာကို ကိုယ့်အသိကိုယ့် အတွေးတွေနဲ့ ကိုယ်ရှုထောင့်က ကိုယ် မှန်တယ်ထင်ပြီး ပြောနေကြတာလေ။
တကယ်တော့ အမြင်မတူတာဟာ ကွဲပြားခြားနားတဲ့ အရောင်အသွေးတွေ စုစည်းပြီး လှပတဲ့ စိတ်ကူးပန်းချီကားချပ် ကြီးတစ်ခု ဖြစ်လာနိုင်သေးသလို မတူညီ တဲ့ အမြင်တွေကနေလည်း လူ့အဖွဲ့အစည်း အတွက် အကျိုးရှိမယ့် အဖြေတစ်ခုလည်း ရလာနိုင်တယ် မဟုတ်လား။
ဒီလိုလုပ်ဖို့ဆိုရင်တော့ ပထမဆုံး အနေနဲ့ မတူတဲ့အမြင် အယူအဆတွေကို ပြုံးပြုံးလေး နားထောင်တတ်ဖို့ လိုပါတယ်။
အခုတော့ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အမြင် မတူတာ နားမလည်နိုင်တာကြောင့် ချစ်သူချင်း လမ်းခွဲကြရတယ်။ မိသားစု တွေ ပြိုကွဲကြရတယ်။ သူငယ်ချင်း အချင်း ချင်း စိတ်ဝမ်းကွဲကြရတယ်။ ဆရာနဲ့ တပည့်ကြား အပေးအယူမမျှဖြစ်ကြရတယ်။ အဖွဲ့အစည်းတွေ ပြိုကွဲကြရ တယ်။ နိုင်ငံအတွင်း ယမ်းငွေ့တဝေဝေ ဖြစ်ကြရတယ်။
အမြင်မတူတာတွေကို ညှိနှိုင်း အဖြေထုတ်ဖို့ ချဉ်းကပ်သင့်တဲ့ အကောင်း ဆုံး နည်းလမ်းကတော့ သည်းခံခွင့်လွှတ် ပေးမှုနဲ့ စာနာနားလည်ပေးမှုပဲ ဖြစ်ပါတယ်။
ဘာလို့ဆို အပေါ်မှာ ပြောခဲ့သလို လူတွေဟာ တစ်ဦးနဲ့တစ်ဦး အသွင်သဏ္ဌာန်၊ ဓလေ့စရိုက် မတူပါဘူး။ စိတ်သဘော ထား၊ ယုံကြည်ချက်၊ အသိဉာဏ်၊ အတွေး အခေါ် အယူအဆ ကွဲပြားတယ်။ အကျင့် သိက္ခာ၊ လိုအင်ဆန္ဒ၊ ရည်မှန်းချက် စသဖြင့် ခြားနားကြရုံသာမက တစ်ဦးနဲ့ တစ်ဦးရဲ့ အမြင်၊ ခံယူချက်၊ စိတ်ကူး စိတ်သန်းတွေဟာလည်း ကွဲပြားခြားနား ပါတယ်။
ခက်တာက အဲဒီ မတူညီတာတွေကို နားလည်း အသိအမှတ်ပြုဖို့ မေ့နေတတ် ကြတာပါ။
အဲလို မေ့နေတော့ သူပြောချင်တာ ကို၊ သူပြောနေတာရဲ့ နောက်ကွယ်ကို နားလည်ဖို့ မကြိုးစားတော့ဘဲ သူ့ကို ပြန်ပြော ပြန်တုံ့ပြန်ဖို့ပဲ လောနေတတ် ပါတယ်။ အဲဒီမှာ ပွဲဆူကြတော့တာပါပဲ။
မတူတဲ့ အမြင်တွေကို အသိအမှတ် ပြုပြီး တည်တည်ငြိမ်ငြိမ်နဲ့ နားထောင် ဆွေးနွေးတဲ့အခါ ကြားအဖြေကို ရဖို့ ပိုနီးစပ်ပါတယ်။
အမြင်မတူညီတာတွေကို ညှိနှိုင်း အဖြေထုတ်ကြပြီး ညီညွတ်မျှတတဲ့ ဆုံးဖြတ်ချက်တွေနဲ့ သာယာလှပတဲ့ လူ့ဘောင် အဖွဲ့အစည်းတစ်ခု၊ နိုင်ငံတော်ကြီးတစ်ခု ကို တည်ထောင်နိုင်ဖို့ ကြိုးစားကြစေချင် လှပါတယ်။
ဆောင်း
