မြိတ်မြို့ ကမ်းနားတစ်လျှောက်ရှိ ဆိပ်ကမ်းများတွင် သမ္ဗန်အစီးရေ နှစ်ရာနီးပါးခန့်ရှိသည့်အနက် အားလုံးသည်ကိုဗစ်ကြောင့် မကြုံဖူးသည့် အကျပ်အတည်းကာလနှင့် ရင်ဆိုင်စီးချင်းထိုးနေကြရသည်။
တစ်နေ့လျှင် ကျပ်တစ်သောင်းမှ ကျပ်နှစ်သောင်းအထိနေ့စဉ် ဝင်ငွေရှိနေကြသည့် မြိတ်မြို့မှ သမ္ဗန်မောင်းသူများ ယခုအခါဝင်ငွေ သုံးပုံနှစ်ပုံအထိ ကျဆင်းသွားခဲ့ပြီ ဖြစ်သည်။
မြစ်အတွင်းသို့ လာရောက်ဆိုက်ကပ်နေသည့် ငါးဖမ်းလှေများဝင်ရောက်မှု နည်းပါးလာခြင်း၊ မြိတ်တစ်ဖက်ကမ်းရှိ ဘုရားများသို့ ဧည့်သည်များနှင့် ဒေသတွင်း ဘုရားဖူးများ သွားရောက်မှု ယခုအခါမရှိတော့သလောက် နည်းပါးသွားခြင်း၊ အနီးအနားကျွန်းများသို့ လာရောက် လည်ပတ်ကြသူများ မရှိတော့ခြင်း၊ ပထော်နှင့်ပထက်ကျေးရွာနေ ရွာသူ ရွာသားများ သွားလာသူနည်းပါးလာခြင်းတို့ကြောင့် ယင်းတို့တွင် ဝင်ငွေနည်းသွားကာ ရသလောက်ဝင်ငွေဖြင့် စားသောက်နေကြရကြောင်း ၎င်းတို့က ဆိုသည်။
“တစ်နေ့လုံးမောင်းမှ သုံးလေး ထောင်ပဲရတော့တယ်။ အခြေအနေက မိသားစုထမင်းမငတ်အောင် မနည်းရှာ ဖွေနေရတယ်” ဟု သမ္ဗန်မောင်းသက် ဆယ်နှစ်ကျော်ပြီဖြစ်သည့် ကိုအောင်အောင်က ညည်းတွားပြောဆိုသည်။
ယင်းအပြင် ယခင်က သမ္ဗန်တစ်စီးလျှင် လူခြောက်ဦးတစ်ပြိုင်တည်း စီးနိုင်သော်လည်း ယခုအခါ ရောဂါထိန်းချုပ်ကန့်သတ်မှုများကြောင့် သုံးဦးသာစီးကြတော့ကြောင်း သမ္ဗန်မောင်းသူ ကိုဇော်မင်းအေးက ဆိုသည်။
“ဟိုဘက်ကမ်းပို့ရင် တစ်ယောက်မှ သုံးရာပဲရတယ် အလုပ်လုပ်ရတာ တွက်ခြေမကိုက်တော့ဘူး” ဟု ၎င်းက ပြောသည်။
သမ္ဗန်သမားအများစုသည် ကိုယ်ပိုင်မောင်းသူများဖြစ်ကြသည့်အတွက် ရသလောက်ဖြင့် ရောင့်ရဲကာ နေကြရသော်လည်း အငှားယူမောင်းသည့်အနည်းစုမှာ လက်ရှိအချိန်တွင် ပိုမိုဆိုးရွားသည့်အခြေအနေဖြင့် ရင်ဆိုင်နေကြရသည်ဟု ၎င်းတို့က ပြောဆိုသည်။
“Owner (ငှားခ) က တစ်နေ့ ငါးထောင် ဒီကြားထဲ ကိုယ့်မိသားစု စားဖို့ကလည်းလိုသေးတယ်” ဟု ကိုဇော်မင်းအေးက ပြောသည်။
အုံနာမောင်းကြသည့် သမ္ဗန်သမားများသည် တစ်နေ့ထက်တစ်နေ့ စားဝတ်နေရေး ကျပ်တည်းလာပြီး လက်ရှိအချိန်တွင် ကြွေးမြီများတင်ရှိလာကြပြီဖြစ်ကြောင်း ၎င်းတို့က ပြောပြသည်။
လက်ရှိအချိန်တွင်တော့ ကိုဗစ်နိုင်တင်းကပ်ရောဂါ မည်သည့်အချိန်တွင် ပြီးမည်နည်း၊ နဂိုမူလထက် ကျယ်ကျယ်ပြန့်ပြန့် ထပ်ပြီးဖြစ်လာလေမလား မည်သူမျှမသိနိုင်။
အသက်ငါးဆယ်ခန့်ရှိ သမ္ဗန်သမားကြီး ဦးညွန့်ရွှေက ကပ်ရောဂါကြီး အမြန်ပြီးစေချင်သည့် အခြေအနေသို့အမြန်ပြန်ရောက်ရေး တမ်းတသည်။
“မြန်မြန်ပဲပြီးစေချင်ပြီ။ ကြာရင် ကျွန်တော်တို့ ငတ်သေလိမ့်မယ်”
ကိုဆန်း
