ကမ္ဘာကြီးကား တကယ်ကို အလှည့်အပြောင်း တစ်ခုသို့ ရောက်ရှိနေပြီဖြစ်သည်။ အမြတ်သာ ပဓာနစီးပွားရေးပုံစံနှင့် လစ်ဘရယ် အရှင်းရှင်စနစ်အပေါ် ဝင်ရိုးတင် တည်ဆောက်ထားသော ခေတ်သစ် ကမ္ဘာကြီး၏ လမ်းကြောင်း အန္တရာယ်ရှိနေ ပါကြောင်း လွန်ခဲ့သော ဆယ်စုနှစ်တွေကတည်းက ပညာရှင်အချို့က ထောက်ပြ လာခဲ့ပြီး ဖြစ်သည်။
သို့သော် လက်ရှိ အခင်းအကျင်းအပေါ် အလွန်အကျွံပျော်မွေ့နေသော နိုင်ငံခေါင်းဆောင်များနှင့် လူသားတို့ အကြား ထိုအသံမှာ တိုးမပေါက်လှပါ။ အလွန်အကျွံ သုံးစွဲ၊ စားသုံးခြင်း၊ ရုပ်ဝတ္တုများအပေါ် အလွန်အကျွံဇိမ်ခံ ခုံမင်ခြင်း တို့တွင် အသားကျနေပြီး ဖြစ်သော လူသားတို့အကြား တိုးမပေါက်လှပါ။
သို့သော် ကိုဗစ်ကပ်ရောဂါ ဂယက်သည် ထိုအသံများကို ပိုမြှင့်ပေးလိုက်ပြီဖြစ် သည်။ ယခု ကပ်ရောဂါသည် သီးခြားကျန်းမာရေး ကိစ္စသက်သက်မဟုတ်ဘဲ ဂေဟစနစ်ပျက်ယွင်းမှုမှ ဖြစ်လာခြင်း ဖြစ်ကြောင်း လူအများ အတော်အသင့် နားလည်လက်ခံလာကြပြီဖြစ်သည်။
လူသားတို့ အလွန်အကျွံသုံးစွဲ ဖြုန်းတီးခြင်း၏ အဖိုးအခများကို ယခုအခါ ပေးဆပ်နေရပြီဖြစ်ကြောင်း စတင်သဘောပေါက် စပြုလာပြီဖြစ်သည်။
ယင်းမှာ လမ်းဆုံးလမ်းခွသို့ ရောက်နေသော မြန်မာနိုင်ငံအတွက် အခွင့်အခါ ကောင်း တစ်ခုပင် ဖြစ်သည်။ ပွင့်လင်းစ မြန်မာနိုင်ငံအတွက် မည်သို့သော ဖွံ့ဖြိုးရေးလမ်းကြောင်းကို ရွေးချယ်မည်နည်း ဆိုသည်ကို ပြန်လည် တွေးချင့်၊ တွက်ချက်ရန် အချိန်ကောင်းလည်း ဖြစ်သည်။
ကမ္ဘာကြီးနှင့် နိုင်ငံအများအပြား လမ်းကြောင်းမှား လိုက်ခဲ့ပြီးသော “လွတ်လပ်သော ဈေးကွက်စီးပွားရေး သက်သက်” နှင့် အထူးစီးပွားရေးဇုန်ကဲ့သို့သော “ဘာဖြစ်ဖြစ်လာထား နိုင်ငံခြား ရင်းနှီးမြှုပ်နှံမှု” ဗျူဟာချရုံဖြင့် တိုင်းပြည်ဖွံ့ဖြိုးရေး လမ်းကြောင်း မှန်ပေါ် မရောက်နိုင်တော့ပါ။ ဥတုဘေး၊ လူလုပ်ကပ်ဘေးနှင့် သယံဇာတကျိန်စာကြောင့် တိုင်းပြည် လူမှုစီးပွားဘ၀ ချောက်နက်နက်အတွင်းပင် ကျသွားနိုင်သည်။
မိတ္တူကူး ဖွံ့ဖြိုးရေးလမ်းကြောင်းသည် လက်ရှိမြန်မာနိုင်ငံအတွက် သဟဇာတ မကျဘဲ ကိုယ့်တိုင်းပြည်တွင်ရှိသော တကယ့်အရင်းအမြစ်၊ အင်အား တို့အပေါ် အခြေခံကာ လမ်းကြောင်းသစ်ရှာရေး တွေးခေါ်စဉ်းစားဆင်ခြင်ကြရန် အချိန်အခါ ကောင်း ဖြစ်ပါကြောင်း။
အယ်ဒီတာ (မေ ၈၊ ၂၀၂၀)
